مشترک پر مصرف ، چراغ یادت همیشه تو دل من روشنه ، حتی در ساعات اوج مصرف
.
.
.
تنهایی را ترجیح میدهم به تن هایی که روحشان با دیگریست
.
.
.
تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد / حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد
.
.
.

از هواپیما به برج مراقبت ، تو قلبت جا هست فرود بیام یا بازم دورت بگردم ؟
.
.
.
دلگیر نباش ! تقصیر از خودت بود !
دسته کلید علاقه که گم شد ، باید عوض میکردی قفل تمام آرزو ها را
.
.
.
خوشا به حال قلبم چون از تو جان گرفته / نبض وجودم از تو خط امان گرفته
خوشا به حال جانم که مرگ او غم توست / برای وصف رویت قلب زبان گرفته
.

.
.
به بند دلت میاویز رخت خاطره ام را ، گردبادهای فراموشی حرمت نمی شناسند
.
.
.
اگر پرسند آخرین نفست به یاد کیست ؟ گویم به یاد کسی که بی وفایی در ذاتش نیست
.
.
.
دلم بچگی میخواهد ! جلوی کدام مغازه پا بکوبم تا برایم آرامش بخرند ؟
.
.
.
وقتی دیر رسیدم و با دیگری دیدمت
فهمیدم که گاهی هرگز نرسیدن بهتر از دیر رسیدن است
.
.
.
سلام میکنم از روی مهربانی / سلام میکنم از روی شادمانی

سلام میکنم تا جان دارم / که خواننده این سلام را دوست دارم

.

.

.

آن حرف که از دلت غمی بگشاید / در صحبت دل شکستگان میباید

هر شیشه که بشکند ، ندارد قیمت / جز شیشه دل که قیمتش افزاید . . .

.

.

.

گل نشکفته در باغ امیدم / ز باغ زندگانی قصه چیدم

ندیدم من ز دنیایم وفایی / به قلبم غصه و غم را چشیدم . . .

.

.

.

همین مسیر را مستقیم بروی میرسی به دو راهی

یک راه به من ختم می شود ، آن دیگری به ختم من . . .

.

.

.

دو چشم آبی ات را میپرستم / لبان عنابی ات را میپرستم

برای من تو بی تابی مکن یار / که من شادابی ات را میپرستم . . .

.

.

.

به همون اندازه که ماهى دوست نداره برسه به خشکى دوست دارم . . .

.

.

.

پر نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست / از بس که گره زد به گره حوصله ها را

یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش / بگذار که دل حل بکند مسئله ها را . . .

.

.

.

دلا در عاشقی ثابت قدم باش / که در این ره نباشد کار بی اجر

دلم رفت و ندیدم روی دلدار / فغان از این تطاول ? آه از این زجر . . .

.

.

.

هر چند کسی میان ما حایل نیست

اما نگهت به سوی من مایل نیست

گفتم قسمت دهم ، ولی میگـو یند

چشم تو به هیچ مذهبی قایل نیست . . .

.

.

.

آن را که غمی چون غم من نیست چه داند

کز شوق توام دیده چه شب می‌گذراند

وقتست اگر از پای درآیم که همه عمر

باری نکشیدم که به هجران تو ماند . . .

.

.

.

دیـگـــر نه اشـکـــهایــم را خــواهـی دیــد

نه التـــمـاس هـــایم را

و نه احســـاســاتِ ایــن دلِ لـعـنـتـی را…

به جـــایِ آن احســـاسی که کُـــشـتـی

درخـتـی از غــــرور کـاشـتم

.

.

.

دیگری جز تو مرا این همه آزار نکرد / آنچه کردی تو به من هیچ ستم کار نکرد . . .

.

.

.

مرا آن دیده ی تر می شناسد

مرا از خویش بهتر می شناسد

به جرم عاشقی ها سر شناسم

مرا ازپشت خنجر می شناسد . . .

.

.

.

بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند

چون من که آفریده ام از عشق جهانی برای تو. . . !